دانلود آهنگ امیر فریدی کوچه

مونده دلم کنج قفس

رهایم ده ای هم نفس

افتاده ام تو دام بلا

برگ گلم نه خار و خس

بگذار که بینم آسمان

آن پهنه ی چتر جهان

باز لب خندون ببینم

رها شوم تو گلستان

روزگارم این جور نبود

مست بودم و حالیم نبود

گل میگفتم گل میشنیدم

دنیا برام یه کوچه بود

ساحل و دریا میدیدم

آواز مرغان میشنیدم

هرگز پریشان نبودم

با همه کس جور بودم

چه گویم از جور زمان

بادی وزید شد خزان

برگ گلم به تاراج رفت

مرغی شدم خسته ز جان

چون صیدی افتادم به دام

از بس که خام بودم و رام

سرنوشتم این جوری بود

خود کامه افتادم ز بام

رهایم ده از این قفس

تا بشم با تو هم نفس

از گذشته ام هیچ مپرس

نه از برگ و نه خار و خس